سلام،روز بخیر،مادرم در سن پنجاه وسه سالگیست و از حدود یکی دو سال قبل علائمی پیدا کرد که مجبور شد به روانپزشک مراجعه کند و بدلیل تشخیص اختلال هذیانی، تحت درمان است،و یک داروی ضد جنون الانزاپین(یه همچین چیزی)تجویز کردند،سه هفته است مصرف میکند اما تاثیری نداشته،حداقل از نظر رفتاری تغئیری نکرده،درضمن مادرم ازوقتی فهمیده بیمار است نسبت به اختلالش بینش دارد و افکار خودبزرگ بینی که دارد را میداند ناشی از اوهام است حتی در مواقع حاد تا حدی بینش دارد تا هفتاد درصد اونجور که خودش میگه و به تموم جزئیات بیماریش آگاهه،درضمن یکسری افسردگی هم دارد،و گاهی هم بیقرار است،باتوجه به اینکه گویا اختلالات جنون آمیز فرد آگاهی نسبت به بیماریش ندارد،و هرچه مدرک می آورند قبول نمیکند بیمار است و گویا این افراد حتی اگه بستری هم شوند نمیدانند برای چه بستری شده اند یعنی هیچ بینشی نسبت به بیماری ندارند سایکوتیکها،و باتوجه به افکار خود بزرگ بینی و خلق نوسان دار و تحریک پذیر،ممکنه دکتر اشتباه کرده باشه،اختلال جنون دوتایی که انگار بهش دوقطبی میگن یه همچین چیزی باشه(یکی از دوستانم که دانشجوی روانپزشکی است اختلال دوقطبی را بمن گفت)،چون ضدجنون تاثیری نداشته،شاید باید ثابت کننده خلق تجویز میکرده تا علائم هذیان قطع میشده،بجای مصرف یک ضد جنون،ممکنه اشتباه کرده باشه و این هذیانی نیست،علائمش هم افکار بزرگ منشانه بهمراه افسردگی عمیق است که چندین ماه طول میکشید و بعد گاهی بیقرار و پرحرف میشود و گاهی مضطرب و بیشتر اوقات خلق عادیست و تموم اینها دوره ایست،چون خودش میگفت که ممکنه گاهی اوقات هم بدون علامت باشد؟چیکار کنیم میشه راهنمائی کنید.