سلام،مزاحم شدم،ببخشید من و مادرم باهم در یک خانه زندگی میکنیم،مادرم مدتی پیش تشخیص اسکیزوفرنی پارانوئید است،برای آگاهی از بیماریش به مطب پزشکش مراجعه کردم و او برایم در رابطه با بیماریش توضیحاتی داد و خیلی این بیماری مادرم را بزرگنمائی کرد که از خود واقعی مادرم جداست،بطوریکه مدتیست عاطفه قبلی را نسبت به او ندارم و انگار با بیگانه ای زندگی میکنم،(شاید خودم هم دچار نوعی اختلال روانی شده ام)!،میخواستم بدانم واقعا اسکیزوفرنی پارانوئید بیماری خیلی خطرناک و شدیدی است یا چون خیلی از مردم بیماریهای روانی را مانند امراض سنگین جسمانی که تهدیدکننده زندگی هستند،چندان خطرناک تلقی نمیکنند که نیاز به درمانی جدی داشته باشد و بهمین خاطر خیلیها درمان بیماری روانی شان را به تعویق می اندازند بهمین دلیل بعضی اختلالات که جدیتر از افسردگی و اضطرابو…است را روانپزشک شاخ و برگ میدهد تا حتماً هم خود فرد و هم خانواده اش بطور جدی پیگیر درمانش باشند؟درضمن هم خود من و هم خود مادرم پیگیر درمان هستیم و خیلی برای درمان بیماریش به خودش کمک میکند.و بیماریش مانع از انجام فعالیتهای روزانه اش نشده است ممنون.