با سلام
آقای دکتر ممنون می شوم لطف کنید نظرتان را در مورد این متن بفرمائید
( بزرگترین کنفرانس ها در زمینه ام اس به نام ECTRMS 2O18 در شهر برلین آلمان در حال برگزاری است . تا به حال یکی از بهترین مطالب این کنفرانس سخنرانی دکتر Gavin Giovannoni در زمینه داروهای ام اس بود . ایشون استاد دانشگاه لندن و یکی از برجسته ترین و با دانش ترین دکترهای ام اس در دنیا هستند . در شروع این بیماری , اکثر دکترهای قدیمی (old school) داروهایی با اثر کمتر تجویز می کنند و زمانی که وضعیت بیمار بدتر و و بدتر شد از داروهایی با کارایی بیشتر استفاده می کنند. ولی دکتر giovannoni تاکید زیادی بر شروع کردن داروهای قوی ( مثل المتوزومب ( لمترادا), اکرلی زومب ( اکری وس), ناتالیزمب ( تایسبری) و ریتاکسیمب ( ریتاکسن) در ابتدای بیماری داشتند. ایشون تاکید داشتند وضعیت نهایی بیمارانی که این داروها رو در ابتدای این بیماری استفاده می کنند بسیار بهتر از کسانی هست که ابتدا از داروهای ضعیفتر ( مثل سینووکس , آونکس , رسیژن , ربیف, زیفرون, بتافرون) استفاده می کنند و بعد از بدتر شدن وضعیت جسمانیشان داروهای قوی تر رو استفاده می کنند.
علت اصلی تاکید ایشون به خاطر این بود که این داروها جلوی brain atrophy یا کاهش اندازه مغز بیماران ام اس رو به طور قابل توجهی می گیرد( کاهش اندازه مغز با ناتوانی جسمی بیماران ام اس رابطه مستقیم دارد .
این داروها عوارض بیشتری هم نسبت به داروهای تزریقی مثل اینترفرون ها ( سینووکس , آونکس, رسیژن, ربیف, زیفرون, بتافرون) دیگر دارند . ولی اکثر این عوارض قابل پیشگیری هستند .
این نظر اکثر استادهای مطرح این شاخه مثل دکتر Aaron boster , Samuel Hunter و دیگران می باشد . البته دکتر Giovannoni تاکید کردند اگر یک فرد چند سال از یک دارویی استفاده کرد و وضعیت پلاک هایش تغییر نکرد یا حمله ای نداشت نیاز به تغییر داروی قبلی ندارد.)
آقای دکتر دختری ۲۶ ساله هستم که یک حمله در اواخر آبان سال ۹۲ داشتم ( ضعف دست و پای راست که در راه رفتن کمی دچار مشکل شده و توانایی نوشتن حتی نداشتم ) که بعد از تزریق وریدی کورتون بهبودی حاصل شد و از ان سال تحت نظر دکتر بوده و به علت سنگینی قسمت هایی از بدن و اضافه شدن تدریجی این حالات سنگینی ( کل سر و اطراف صورت و گوش ها , کف پاها , پای راست تا زانو, قسمتی از شکم تا ران سمت چپ ) از سال ۹۶ سینووکس برایم تجویز شد یعنی ۱ سال و ۶ ماه است که سینووکس تزریق می کنم و بهبودی در این حالت سنگینی احساس نمی کنم و گاهی اوقات به ویژه شب ها این حالات سنگینی بدتر شده ( احساس بدی دارم در پاها نمی تونم حالت دراز کشیدن و تحمل کنم و باید بلد شوم ار رختخواب) که دکتر برایم پره گابالین تجویز کردند.
با خواندن این مطلب احساس می کنم کلا با داروهای اینترفرون مثل سینووکس سر کار هستیم و فایده ای ندارند و اگر این مطلب درست باشه کلا در ایران در حق این بیماران ظلم بزرگی می شود…..
ما که داریم هفته ای یک بار آمپول تزریق می کنیم و این بیماری هم برایمان تشخیص داده شده خب اگر واقعا داروهای قوی تر از ناتوانی در آینده جلوگیری می کنه چرا از ابتدا داروهای قوی تر تجویز نمی شود خب وقتی ناتوان بشیم چه فایده ای داره تازه داروهای قوی تر تجویز شود ؟
لطفا صادقانه پاسخ بدهید ( با تشکر)