سلام،سوالی پرسیده بودم با این مضمون:((تفاوت اختلال هذیانی با اسکیزوفرنی در چیست،مثلا بیماران اسکیزوفرنی دچار اختلالات عاطفی و ناتوانی در عملکرد شغلی و اجتماعی میشوند اما اختلال هذیانی فرد فقط به یک یا چند هذیان اشتغال دارد و در بقیه حوزه ها عملکرد دارد،و در کل برای افتراق این دو میشود گفت که در بیماران اختلال هذیانی خلق فرد با محتوای هذیان هماهنگ است اما در روانگسیختگی اینچنین نیست،و مبتلایان به هذیان فقط دچار توهمات لمسی یا بویایی که مربوط به هذیان است میشوند اما در روانگسیختگی همه توهمات بخصوص شنیداری موجود است هر چند توهم شنیداری دور نمایی از یک هذیان باشد))؟و شما زحمت کشیدید و پاسخ داید،و به این دلیل مطرح کرده بودم چون خواهری دارم که از سنین کودکی رفتار غریبی داشت مثلا ساعتها خودش را تکان میداد و در مدرسههیچ دوستی نداشت و همیشه ذهنش روی یک موضوع عشق داشت و نوسانات خلقی،به مرور عشقهائی که داشت با هذیان همراه شد مثلا فکر میکرد فردی که علاقمند به او شده او هم علاقه ای به او دارد یا ارتباط ذهنی دارند اما خلقش هماهنگ‌نبود چون در این حالت افسردگی شدیدی را تجربه‌میکرد یا چند‌هفته ای فکر میکرد دچار نوعی تومور مغزی شده و در این‌حالت بشدت شاد بود و چون‌ شنیده بود بیماران تومور ممکن است دچار توهم شوند،صدای فکرش را شنیدو تمام وقایع اطراف را حول محور علاقه هایش تفسیر میکند و بی انگیزگی هم دارد،به روانپزشک مراجعه کردیم تشخیص اسکیزوفرنی پارانویید دادند و قرص کوئتیاپین و دپاکین تجویز کردند،اما چون علائم تغئیر چندانی نداشت و بطور مطلق در انجام وظایفش بی اراده شده بود به پزشک دیگری مراجعه کردیم که ایشون تشخیص اختلال هذیانی دادند و داروهای دیگری تجویز کرند که اینها هم تاثیری نداشت،حال بنظر شما بیماری به کدام تشخیص نزدیکتر است،مثلا میشود نتیجه گرفت که چون به نوعی بیماری علاقمند شده بود و محتوای هذیان با خلق هماهنگ نیست و توهم شنیداری تجربه کرده،اسکیزوفرن پارانویید مطرح است،یا همه این علائم در اختلال هذیانی هم هست و درمورد سایکوزها تشخیص دقیق مهم نیست چون اغلب داروهای ضد جنون اثر مشابهی دارند و بیشتر باید تمرکز روی درمان باشد و نه‌تشخیص،و چون خواهر من چند ماه داروها را مصرف کرده و درمان نشده باشد در نتیجه بیماریش مقاوم به درمان است?ببخشید طولانی شد خیلی ممنون از شما.