سلام،از کودکی ذهنم به یکسری مسائل جدید پیله میکرد اما هیچ مشکلی بوجود نمی آورد و علاقه ها اعتیادی بود،تا اینکه حدود هفت سال پیش بدلایلی کارم را از دست دادم و بشدت سرخورده شده بودم،در همین دوران یکروزدر مجله ای سرگذشت یک بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی را نوشته و تعاریف اسطوره ای از این بیماری کرده بود. نوسینده حدس زده بود که گروهی از نوابغ و بازیگران بزرگ مبتلا به این اختلال بوده اند،و جنون و نبوغ را با هم در آمیخته بود بهمین دلیل به این موضوع علاقه نشان دادم و درمورد این بیماری تحقیق میکردم و شنیده بودم که ممکن است درصدی از این بیماران طی شیدائی های شدیدی که تجربه میکنند توهم شنیداری پیدا کنند،در آن مدت بشدت به این بیماری فکر میکردم بهمین دلیل وقتی در اوج دقت به این بیماری بودم چند روز شادی زایدالوصفی را تجربه کردم،بنابراین در اوج شادی فقط برای یکبار صدای ذهنم را شنیدم و تصور کردم من هم دچار این بیماری شده ام،بمرور احساس نا امیدی کردم و ذهنم از بند این بیماری رها شد.سپس ضمیرم از شرمساری انباشته شد،چرا به مبحث جنون علاقمند شده بودم،الآن چندین سال از آنروزها گذشته و دیگر هیچ تجربه توهم نداشتم،ممکن است در آن چندین روز علائم دوقطبی را تجربه کرده باشم و حالا که استرس ندارم علائم فروکش کرده و اینها بدلیل بیکاری بوده،(چون در آن برحه ای از زمان که زندگی ام جهتی نداشت مادام به این بیماری فکر میکردم آن چند روز ذهن که بسی پیچیده است علائم بیماری را تقلید کرده)حالا که دیگر به این مبحث فکر نمیکنم هیچ تجربه ای از این اختلال ندارم،آیا مبتلا هستم و نیاز به دارو درمانی دارم؟ممنون.